Όσα δεν θέλετε να ξέρετε για τους άντρες
Μυθιστόρημα
Συγγραφέας: Σωκράτης Αντωνίου
Εκδόσεις Άγκυρα
Ένα σατιρικό εγκώμιο στην αντρική ανωριμότητα. Ουσιαστικά μια έμμεση παραδοχή της γυναικείας υπεροχής.
Ο αφηγητής, ένας τριανταπεντάρης εργένης, κάνει τον απολογισμό τής μέχρι τώρα ζωής του. Με χιούμορ και αυτοσαρκασμό προσπαθεί να εξιχνιάσει τους λόγους που δεν κατάφερε να στεριώσει σε καμία σχέση. Όλα όσα έχει κάνει του φαίνονται σωστά. Όλα όσα έκαναν εκείνες είναι ή άστοχα ή ακατανόητα. Αλλά, από τη στιγμή που αρχίζει να ψάχνεται, πέφτει διαρκώς σε τραγελαφικές αντιφάσεις. Κι όταν προσφεύγει στους φίλους και στις φίλες του, μήπως τον διαφωτίσουν, οι πρώτοι τον μπερδεύουν ακόμα περισσότερο και οι άλλες μοιάζουν να έχουν συνωμοτήσει μεταξύ τους με σκοπό να ενοχοποιήσουν, όχι μόνο τον ίδιο, αλλά συλλήβδην το αντρικό φύλο.
22 σχόλια:
Συγχαρητήρια και καλοτάξιδο!!!
Ευχαριστώ πολύ.
Εύχομαι κάθε επιτυχία!
Σ' ευχαριστώ regina, να είσαι καλά.
Καλημέρα και καλώς σας βρήκα!
Με την πρώτη ματιά φαίνεται ενδιαφέρον αν και προβοκατόρικο, τι θα πει όσα δεν θέλουμε να ξέρουμε για τους άντρες, όλα θέλουμε να τα ξέρουμε (ή μήπως όχι;).
Ωραίος λόγος, πάντως, και σίγουρα ιντριγκαδόρικο θέμα. Θα το διαβάσω, φυσικά.
Εύχομαι ολόψυχα κάθε επιτυχία κι έχω να προτείνω τα εξής:
- Ελάτε στο μπλογκ μου να σας γνωρίσουν οι φίλοι μου, έχω πολλούς και διαβαστερούς - elfeleni.blogspot.com
- Τσεκάρετε και το δικό μου βιβλίο έκδοσης 2002 που πια εξαντλήθηκε και κυκλοφορεί αδέσποτο στο booksinfo.gr - "Το πλήρωμα του χρόνου και ο Μήτσος". Τσεκάρετε το booksinfo, γενικώς, έχει μεγάλη επισκεψιμότητα.
- Ελάτε και στο mikroastes on line novel, διαδικτυακή νουβέλα σε συνέχειες.
- Έχουμε μαζευτεί πολλοί, μου φαίνεται, στο νετ. Για να οργανωθούμε!
Πω πω, σας ζάλισα! Καλή επιτυχία ξανά, χαίρομαι όταν συμβαίνουν τέτοια πράγματα στη γειτονιά μας!
Γεια σου elf. Καλώς ήρθες και σε ευχαριστώ για τις ευχές σου.
Εν Αμαρουσίω τη 31η Ιουλίου 2008
Αγαπητό μου παιδί
Διάβασα τις περιπέτειές σου των τελευταίων δέκα χρόνων –και όχι μόνο- και η γυναικεία μητρική φύση μου σε συμπόνεσε όσο δεν μπορείς να φανταστείς. Έχω δε να σου πω τούτα: Προσωπικά, αν ήμουν η Ελίζα, δεν θα χώριζα μαζί σου στον αιώνα τον άπαντα. Μα καλά, αυτή η γυναίκα δεν στάθηκε ικανή να διακρίνει την ευγένεια και την λεπτότητα που σε ξεχωρίζει ανάμεσα στους ομόφυλούς σου; Δεν κατάλαβε ότι η όλη στάση και συμπεριφορά σου δεν είναι παρά το αποτέλεσμα λάθος διαπαιδαγώγησης και ότι με κατάλληλη εκπαίδευση θα γινόσουν το πρότυπο του «ΝΕΟΥ ΑΝΤΡΑ»;
Κρίμα λοιπόν. Και μάλιστα διπλό κρίμα: Για εσένα αλλά και για κείνην. Και για μεν εκείνη, λυπάμαι αλλά δεν μπορώ να κάνω τίποτα, μιας και ούτε στοιχεία της διαθέτω αλλά –μεταξύ μας- ούτε μ’ ενδιαφέρει. Άξια της τύχης της ήταν έτσι κι αλλιώς. Για σένα όμως; Που αξίζεις μια καλύτερη τύχη; Που σου αρμόζει κάθε ευτυχία;
Δώσε μου, ήρωά μου, την ευκαιρία να σου γιατρέψω όλες τις πληγές του παρελθόντος και να σε επανεκπαιδεύσω στις σχέσεις άντρα-γυναίκας, και πίστεψέ με, δεν θα το μετανιώσεις!
Για αρχή της γνωριμίας μας, σου στέλνω (ταχυδρομικώς, για ευνόητους λόγους) και τρεις φωτογραφίες μου. Στην πρώτη (ελπίζω να μη σε σοκάρει το γεγονός ότι εμφανίζομαι ολόγυμνη), βρίσκομαι στην τρυφερή ηλικία των 8 μηνών (και σε διαβεβαιώνω ότι η ψυχή και τα αισθήματά μου, παρά το πέρασμα των χρόνων, έχουν διατηρήσει αυτήν ακριβώς την αγνότητα).
Στη δεύτερη θα με αντικρίσεις νύφη (ναι, το δοκίμασα και αυτό, αλλά ο αείμνηστος τέως σύζυγός μου, αν συμπλήρωνε το τεστ του βιβλίου σου θα κύκλωνε με την πρώτη τις απαντήσεις με το γάμα (Κοινώς, γάμα τα!)
Όσο για την τρίτη, η οποία είναι και η πλέον πρόσφατη, μιας και μετά από εκείνη την περίοδο απαρνήθηκα παντελώς τη δημοσιότητα, με παρουσιάζει κατά την τελετή της απονομής σύνταξής μου (υπήρξα υψηλόβαθμο στέλεχος της πρώτης πολυεθνικής που εγκαταστάθηκε στην Ελλάδα).
Και βεβαίως, η μεν εταιρεία σταμάτησε τις δραστηριότητές της εν Ελλάδι από δεκαετίας (ήτοι 2 μόλις χρόνια μετά την συνταξιοδότησή μου) και καλά να πάθουν, γιατί δεν θέλησαν να προσαρμοστούν στην νοοτροπία του Έλληνα, όπως τους συμβούλευα… εγώ όμως παραμένω ακμαία και θαλερή. Τρανή απόδειξη ότι αντί να βρίσκομαι σε οίκο ευγηρίας (ή ακόμα χειρότερα «κάτω από το χώμα», όπως οι περισσότερες φίλες και συμμαθήτριες μου, βρίσκομαι στην υπέροχη βεράντα μου, όπου με θέα το Ολυμπιακό Στάδιο, διαβάζω τα βιβλία μου (το δικό σου με κατασυγκίνησε) και κάνω σχέδια για το μέλλον (που αν συναινέσεις κι εσύ, μπορεί να γίνει μέλλον ΜΑΣ!)
Μια σχετική διαφορά ηλικίας που μας χωρίζει δεν νομίζω να σταθεί εμπόδιο στην ευόδωση της σχέσης μας (η οποία με εξιτάρει σε βαθμό κακουργήματος, οφείλω να ομολογήσω!)
Και μην θαρρείς πως δεν με προβλημάτισε. Κάθε άλλο. Είσαι καλέ μου μόλις 35 ετών. Αυτό, όντως, είναι ένα πρόβλημα. Απ’ τα γραφόμενά σου όμως, διαπίστωσα μια ωριμότητα, η οποία πιστεύω ότι, με μια μικρή βοήθεια και ένα σπρώξιμο από μέρους μου, θα μπορέσει να πληρωθεί, επιτρέποντάς σου να σταθείς στο ύψος των περιστάσεων και να αποτελέσεις άξιο σύντροφο στο πλευρό μου.
Περιμένω απάντησή σου στη διεύθυνση:
Αφροδίτη Πεταχτού
Οδός Ευτυχίας 69
7ος όροφος
Παράδεισος Αμαρουσίου
Υ.Γ. Μην αργείς! Μπορεί να αποβεί μοιραίο και για τους δυο μας. (Δεν θέλω να σε τρομάξω, αλλά αν καθυστερήσεις, μπορεί και να με χάσεις. Τελευταία δέχομαι στενό μαρκάρισμα από δύο εξαιρετικά ενδιαφέροντες τύπους, οι οποίοι όμως μπροστά σου ωχριούν. Χώρια που δεν έχω καμία διάθεση να εκπαιδεύω 25άρηδες. Κάπου κουράστηκα…)
Δική σου (αν θες ακόμα και για πάντα…)
Αφροδίτη
@Αφροδίτη Πεταχτού, δε μασάω. Σοβαρά τώρα. Μάνα, είμαι σίγουρος ότι είσαι εσύ, γι' αυτό κόψε την πλάκα. Το σόϊ μου μέσα, πρωί πρωί...
Dear Socrates, I’ ve just finished your book and I’d like to inform you that I felt extremely touched by your adventures.
I wonder if you’d like to meet me someday and discuss about our problems (I used to have similar as yours, until the holly day that during a holiday in Greece I met true LOVE in the face of a young, vigorous and beauuuutiful fisherman, named STAVROS. But soon, life has shown her cruel face to me, because after nine months of perfect happiness, Stavros has abandoned me to marry Mary, a stupid little bitch that he met on the beach, the only day that he went swimming alone (Ι was ill and I had the stupid idea that my little love had the right to have fun without me. I paid –and still I am paying for that “fun”…)
Of course, although married to her, he still keeps in(sexual) touch with me and he has promised me that as soon as their baby (she was pregnant, this is why he married her…) goes to the army (they have a little boy, ten months old), he ‘ll return to me. Meanwhile, I am free to make my own life, but unfortunately I am so attached to Stavros (sexually) that I don’t even think of having another affair…
After reading your book, I realized that I am not the only suffering soul on earth, and I felt like meeting you –a guy so different than Stavros…
I don’t know what you are doing during that period, in what mood you are, but I think that sharing your problems with a brother-soul might be beneficial.
If you agree with me, send me your answer to this address:
Michael-Nikolas Brown
Makrys Gialos-Santorini
You don’t need other details-everybody on the island knows me as “Michelle, the abandoned girl” (It’s a joke between me and men of Santorini.
@Nikola Brown, δεν μπορώ να σε βοηθήσω. Έχω έναν αδελφό που τον λένε κι αυτόν Νικόλα (Εσύ είσαι, ρε μαλάκα, και μου κάνεις πλάκα;) αλλά τα έχει με άλλο αγόρι. (χα!) Και για να σου δείξω πόσο γκάου είσαι, σε πληροφορώ ότι δεν υπάρχει Makrys Gialos στη Σαντορίνη. ΧΑ!
Τελικα σε ποσους ρολους σε ηθελε πρωταγωνιστη η φιλη της? Σχολοντας 8 το βραδυ καθε μερα τι περιμενε να κανεις? Το Μαγκαιβερ????!!!! η το Χουλκ??!!! Μην τρελλαθουμε κιολας! Νομιζω τελικως οτι η κοπελια σου σε αφησε γιατι τα ειχες με ....αλλη... τη δουλεια σου!!!
Οι γυναικες εχουν ενα ιδιετερα πολυπλοκο τροπο σκεψης (ο οποιος τροφοδοτηται ακαταπαυστα απο την ιδιορυθμη ψυχοσυνθεση που πηγαζει απο την ορμονικη ανισοπποπια που διεπει τον ολο μηχανισμο!)που τους δημιουργει απιστευτα συνδρομα. Το οπλοστασιο του φιλου σου μια χαρα εδωσε την απαντηση!!!
Μην το κουραζεις φιλε. Δεν μπορουμε να γινουμε γενετιστες να δωσουμε λυσεις - τουλαχιστο για τις επομενες κοπιες. Koyragio amigo .
@ανώνυμε, εσύ καλά τα λες αλλά ποιος μας ακούει... Ευχαριστώ για τις ευχές, αλλά... και το κουράγιο εξαντλείται κάποια στιγμή.
Σωκράτη Αντωνίου
(για ευνόητους λόγους δεν σε αποκαλώ «κύριο»…)
Δεν είσαι παρά ένα ακόμα φαλλοκρατικό γουρούνι, συγκαλυμμένο όμως, και ως εκ τούτου ακόμα πιο σιχαμερό και επικίνδυνο. Κατά τη γνώμη μου, πολύ καλά σου έκανε η Ελίζα και σε παράτησε και σου εύχομαι στον αιώνα τον άπαντα να μη βρεις άλλο θύμα. Όσο για μένα, σας έχω πάρει πρέφα όλους εσάς τους φαλλοκράτες και κανόνισα εγκαίρως την πορεία μου, έτσι ώστε να μην έχω την παραμικρή ανάμειξη μαζί σας. Ο νοών νοείτω….
Μια άγνωστη (δεν χρειάζεται να ξέρεις τ’ όνομά μου –έτσι κι αλλιώς δεν θα σου χρησίμευε σε τίποτα ) ΜΗ θαυμάστρια σου – για να μην πω ΕΧΘΡΟΣ!
Υ.Γ. Δεν μου στέλνεις τουλάχιστον την διεύθυνση της Ελίζας; Θα μπορούσα να της προσφέρω αρκετή παρηγοριά (αν δηλαδή στο μεταξύ δεν έχει κάνει τη μαλακία να πάει να παντρευτεί κανέναν άλλο φαλλοκράτη…)
@ανώνυμη ΜΗ θαυμάστρια. Πλακώσανε οι ανώνυμοι... Χμμμ... Ο καθείς με τα γούστα του. Μα το είχα γράψει στην τελευταία σελίδα του βιβλίου, κυρία μου, να μη στέλνετε υβριστικά μηνύματα γιατί είμαι πολύ ευαίσθητος και με παίρνουν τα κλάματα. Γιατί μου το κάνετε αυτό; Δε με λυπάστε;
Σύντεκνε Σωκράτη:
Διάβασα το βιβλίο σου
τσε μ’ έπιασε μια τρέλα.
Να μην μπορείς κοπέλι μου
να εύρεις μια κοπέλα
να σ’ αγαπά, να σε τιμά,
κοπέλια να σου κάνει
τσ’ εσύ -για την αγάπη της-
να τση φορείς στεφάνι!
Μα έχω κόρη τση παντρειάς
πούχει τσι χάρες όλες
όλα τα χάδια τ’ αγεριού,
του κήπου όλες τσι βιόλες,
που έτσι τσε τη νυφευτείς,
-δέσποινα στο πλευρό σου-
θα ιδείς χαρές Σωκράτη μου,
που μήτε στ’ όνειρό σου…
Α σ’ ενδιαφέρει η πρότασή μου, στείλε μου μεηλ με φωτογραφία (αυτή που έχεις στο βιβλίο, δε με διαφώτισε…) στη διεύθυνση: manolkouzoulakis@yahoo.gr
Υ.Γ. Ένα πράμα θα σου πω: μαζί με την κοπελλιά, παίρνεις σπίτι 200 τετραγωνικά στην πλατέα του χωριού (Χώρα Σφακίων), χωράφι 250 στρέμματα τσε 300 κουράδια. Πες εσύ το ναι τσε μη σε μέλλει πράμα…
Επίσης, την κοπελιά τη λένε Λενιώ, μα το ‘χω μυστικό! Τσιμουδιά –τσε το νου σου στη γλωσσοφαγιά… Μέχρι να τελεστούνε οι γάμοι κουβέντα σε κανένα.
…………………………………………………………………………………………
Όχι ότι βιάζομαι, αλλά να, όπου να ‘ναι γίνομαι παπούς τσε μας λείπει ένας πατέρας. Εσύ έχεις κατανόηση. Σε κατάλαβα. Πολιτισμένος άθρωπος. Έλα επαέ τσε θα τα βρούμε…
………………………………………………………………………………………
Μην αργείς ζιατί θ’ αναγκαστώ να τηνε σφάξω. Που με ρεζίλεψε σ’ όλη την τζινωνία.
Μανόλις Κουζουλάκης Κτηνοτρόφος-Εκδορεύς
Υ.Γ 2
Θα τζη το βγάλω το μαλλί
σου λέγω τρίχα-τρίχα
ζιατί στο βούρκο την τιμή
μου πέταξε οπ’ είχα.
Και πώς εγώ να πορευτώ
στση γειτονιές τση Κρήτης
οπού χαλάσανε τσ’ εμέ
μαζί με την τιμή της;
http://www.altfactor.ath.cx/magazine/aplanet/iss7/changed.html
Ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλο μας… οι άντρες έχουν ανάγκη τις γυναίκες και όχι το αντίθετο….
Κύριε Μανόλη,
Συμμερίζομαι το δράμα σας και με συγκινεί η προσφορά σας, (σχετικά με τα στρέμματα και τα ¨κουράδια¨). Πείτε μου πρώτα αν το δεύτερο ακίνητο έχει ανεμπόδιστη θέα στο Λιβυκό και νομίζω ότι σύντομα θα έχετε νέα μου.
Σωκράτης Αντωνίου, ψυχοτρόφος - εκδρομεύς
@marina, προσωπικά, αν και κρύβομαι πίσω από πολλά δάχτυλα (βλ. φωτογραφία) πιστεύω ότι έχουμε ο ένας ανάγκη τον άλλον εξίσου (όχι εγώ κι εσύ, γενικά).
Δεκέβριοσ 2008
Μα καλά ρε φήλε
Ήσε τόσο μαλάκας, που πας και εκθέτεις μονοκωπανιά όλω το αντρηκό φύλο; κρήμα τα λευτά που έδοσα (που έδοσε η γυνέκα μου έστο) για να αγοράσι το βηβλίο σου (ο Θεώς να το κάνοι βιβλήο δηλαδή). Μα δε μου λες; Τον πέζης; Τρηάντα πέντε χρωνόν κι ακόμα τον πέζης;. Εμ. Δεν ίχε κε άδηκο η δικειά σου που σε παράτυσε. Η απορεία μου μάληστα είναι πως ΚΑΘΙΣΑΙ τόσον κερό μαζή σου. Ήσε το απόλητο ξεναίρομα για τις γινέκες και ότι πιο ντρωπχιαστικό για τους άντραις. Πραγματηκά κάπου διερωτάμαι μπας και ήσαι κριφοαδαιρφή (κάπου το λες και μώνος σου). Τι λες; Δεν κάνης καμιά βώλτα σε καναν ψοιχαναλιτή μπας κι έρθυς στα ίσα σου και σταματήσις να γράφις –και προπαντός να κάνις- μαλακείες;
Υ.Γ. Τα σηλοιπιτύριά μου στους εκδόταις σου που αποφάσεισαν να βγάλουν στιν κοικλωφορεία τέτιες πίπαις. Κι ήστερα σου λέη «Το διάβασμα αναιβάζη το επείπεδω του ανθρόπου»…. Το οίδαμε!
Φ.Κ.
Οδοιγός βαρέον ωχημάτων.
ΚΑΤΑΚΟΛΟ
@Φ.Κ. επίτρεψέ μου να σε πληροφορήσω ότι η λέξη ¨πίπαις¨ γράφεται ¨πίπες¨. Ειλικρινά δεν βρίσκω άλλο λάθος σε όσα μου γράφεις.
Αγαπητέ Σωκράτη Διάβασα το βιβλίο σου και τι να σου πω αγόρι μου; Πολύ συγκηνήθηκα. Βρήκα εκεί κομάτια του παλιού εαυτού μου. Έτσι και χοιρότερα ταλεπωριόμουνα κι εγώ μέχρι που ανακάλυψα την πραγματική μου φίση και ξεμπέρδεψα μια και καλή με το άλο φύλλο.
Τώρα συμβιώνω με ένα εξαιρετικό παιδί και πολύ σύντομα σκοπεύοθμε να επισημοποιήσουμε το δεσμ΄/ο μας. (θα το είχαμαι κάνει ήδη, βλέπεις όμνως σε τι Καφρία ζούμε. Το παράδειγμα του δήμαρχου της Τήλου τα λέει όλα…)
Τώρα ο Τέλης Ττο αγόρι μου που σου έλεγα και εγώ) μαζεύουμε χρήματα για να εγκατασταθούμε στην Αγκλία, όπου όσο νάναι υπάρχει ένας πολυτισμός και μία κατανόιση. Εμε΄ςι οι Έλληνες δυστυχώς, έχουμε κολήσει στην Ακρόπολη και τους αρχαίους ημόν (κρίβοντας επιθμελώς ότι εκείνοι κι αν τον έπαιρναν… Εμείς απλώς την παράδοσαη συνεχίζουμε!)
Τι να κάνουμε όμος; Η ζωή ως γνοστών είναι ένα αγκούρι που άλος το τρόει και δροσίζεται κι άλος το τρόει και ζορήζεται (Ευτυχώς εγώ και ο Τέλςη μου κατορθώσαμε και τα συνδυάσαμε και τα δύο. Αυτό θα πει πληρότης!)
Εύχομαι σύντμα «Και στα δικά σου»!!!
ΓΙΑΝΝΗΣ Ψ.
Υ.Γ. Ελπίζω αν όλα πάνε καλά στο επόμενο μέηλ μου (αφού επιστρέψω από Κασαμπλάνκα) να υπογράψω σαν Ιωάνα!!! Ουάου! Φιλάκια.
Γιάννη, αγόρι μου, αυτό το Ψ στο τέλος τα λέει όλα για την κατάστασή σου. Περαστικά... Αν ήξερα ότι θα μου γράφετε όλοι οι πυροβολημένοι δεν θα άνοιγα το μπλογκ με καμία Παναγία.
Δημοσίευση σχολίου